“U hodha nga shtrati, dola nga dhoma e gjumit dhe fjeta në dhomën e ndenjes me dritën ndezur," tregoi Dean. "Kjo ndodhi tre netë me radhë, dhe natën e katërt, ishte e njëjta lloj zhurme, por nuk ishte në anën e shtratit - ishte në murin prapa meje." Ajo shtoi: “Do tëduket sikur jam çmendur, por e di që nuk jam”.

Pas këtyre katër netëve, zhurmat pushuan për disa javë, pastaj filluan përsëri. Dean bëri gjithçka që mundi për të gjetur një shpjegim. Banesa poshtë saj ishte bosh, por ajo pyeti një fqinj tjetër dhe ai nuk mund ta shpjegonte. Ajo kontrolloi ngrohjen, tubat. "Ti thua me vete: a po e dëgjoj me të vërtetë?!" Ndoshta jam duke u çmendur paksa. Për shkak të izolimit, as vajzat e mia nuk mund të vinin për të parë nëse e dëgjonin edhe ato.”

Ndaj, Dean telefonoi një hetues dukurish paranormal sapo u lejuan vizitat në shtëpi. Ndërsa ata ishin ulur në dhomën e ndenjes duke pirë kafe, thotë ajo, hetuesi ndjeu se diçka “me të vërtetë e ftohtë i kaloi këmbëve. Rreth pesë ose 10 sekonda më vonë, ne dëgjuam këtë zhurmë nga televizori, sikur diçka të kishte rënë. Të dy pamë andej nga vinte zhurma.

”Gjethet e një bime aty pranë po lëviznin, shton ajo. "Ne kontrolluam dhe nuk kishte asgjë atje. Kështu që ne përpiqemi se mos e dëgjojmë prapë.”

Kur ata ngritën kutinë e transmetimit dixhital pranë televizorit dhe e rrëzuan vetë, "ishte pothuajse i njëjti tingull, por nuk e pamë kurrë të lëvizte atë kuti".

Hetuesja, thotë ajo, mendon se aktiviteti ka të bëjë me vdekjen e babait të saj nga Covid-19, pasi nisi disa ditë më pas.

Dean nuk është e bindur, megjithëse dëgjoi zhurma të ngjashme në vitin 2016, disa javë pas vdekjes së nënës së saj. Në atë kohë, vajza e Dean jetonte me të dhe i dëgjoi edhe ajo zhurmat; madje ishte aq e frikësuar, saqë do të flinte me një ventilator që gumëzhiste për të mbytur tingujt.

Në mënyrë të habitshme, përvojat paranormale u shtuan gjatë pandemisë.

Caroline McKendrick nga “Somerset Paranormal Investigators” beson se ka pasur një rritje të këtyre përvojave.  "Veçanërisht gjatë bllokimit," thotë ajo, "i cili nuk ishte ideal sepse ne nuk mund të vizitonim shtëpitë e njerëzve."

Prof. Christopher French, kreu i njësisë kërkimore të psikologjisë anomaliste në Goldsmiths në Universitetin e Londrës, nuk habitet kur dëgjon raporte për një rritje të këtyre pandihmave nga njerëzit. "Ka prova historike për rritjen e interesit dhe përvoja të këtyre gjërave në kohë pasigurie, stresi dhe trazirash."

Sigurisht që ka një magjepsje në rritje me paranormalen dhe fenomene të tjera si UFO-t. Shfaqjet televizive me këtë temë po lulëzojnë në popullaritet, nga programet e realitetit që ndjekin gjuetarët e fantazmave në punë e sipër, te dramat dhe filmat drithërues.

Grupe të shumta në Facebook janë krijuar me njerëz që postojnë foto që mendojnë se kanë parë të fytyrave të bindura që janë fantazma në imazhe të paqarta dhe gjuetitë e organizuara të fantazmave janë  ndjekur mirë.

Vitin e kaluar, Pentagoni publikoi një raport mbi "fenomenet ajrore të pashpjegueshme" dhe kërkimi i UFO-ve po merret më seriozisht, duke bërë që një ekspert të parashikojë se"2022-i do të jetë një vit sizmik për UFO-t".

Podkasti Uncanny, që dokumenton tregime të frikshme dhe të frikshme, ka qenë një hit; prezantuesi, Danny Robins, bëri gjithashtu podkastin e suksesshëm “The Battersea Poltergeist” dhe shfaqja e tij 2:22 është pritur mirë nga kritikët dhe dëgjuesit e West End.

"Unë mendoj se kultura po reflekton tmerrin e shoqërisë sonë," thotë Robins. “Shoqëria është bërë edhe më ekstreme dhe e tmerruar – dhe Zoti e di, me Trumpin, Brexit-in, koronavirusin dhe Ukrainën - sa ka qenë në pjesën më të madhe të jetës sonë, dhe ne kërkojmë forma gjithnjë e më ekstreme argëtimi. Vura re nga ndjekësit e podcast-it tim që njerëzit po thonë: "Duam ta ndjejmë atë goditje frike".

Tim Gibson është një entuziast i dukurive paranormale që moderon disa grupe në internet dhe thotë se ka pasur "një rritje të madhe interesi". Ai filloi të përjetonte aktivitet të pashpjegueshëm në fillim të pandemisë. Një konsulent marketingu, ai kohët e fundit ishte zhvendosur në ambiente të reja biznesi kur u godit nga koronavirusi dhe përfundoi duke punuar atje i vetëm.

Një nga gjërat e para që ai vuri re ishte një printim me kornizë, i mbështjellë me qese flluskë dhe i mbështetur pas murit, që u rrëzua pa asnjë shpjegim. Që atëherë, Gibson thotë se ka bërë më shumë se 1000 video që tregojnë ndezjen dhe fiken dritat dhe lëvizjen e gjërave. Ai më  dërgon një regjistrim që ka bërë, në të cilin dëgjohet një rënkim fantazmë.

 "Ne kemi arritur në përfundimin se nëse do t'i jepnim një emër, do të ishte një aktivitet i mbinatyrshëm" thotë ai. Në një nga dhomat, ai thotë: “Ne filmuam diçka që dukej si një shkëlqim i pabesueshëm i bardhë dhe kur e ngadalëson, mund të shohësh diçka që duket si një fytyrë atje. Se çfarë ishte në tokë, as e kemi idenë. Gruaja ime gjithashtu ka përjetuar [aktivitet], ndërkohë që ka qenë këtu.”

Hazel Williams, një hetuese dukurish paranormale me bazë në Londër, “Spectrum Paranormal” thotë se ajo shpesh merr telefonata nga njerëz që vuajnë nga sëmundje mendore, si psikozat, që  besojnë se zërat që po dëgjojnë janë fantazma.

Tony Hayes me bazë në Cheshire, nga “Paranormal Investigation UK” thotë të njëjtën gjë. “Kam shpenzuar më shumë kohë për telefonatat në shërbimet e shëndetit mendor dhe policinë me raste, kur një individ është qartësisht i sëmurë dhe ka një çështje sigurie,” thotë ai.

Një arsye tjetër që interesi për paranormalen është rritur, thotë Ëilliams, është përdorimi i shtuar i teknologjisë dhe njerëzit që postojnë idetë të tyre "paranormale" në mediat sociale.

Shtëpitë e më shumë njerëzve janë të pajisura me pajisje video-regjistrimi - të tilla si monitorët e foshnjave ose siguria e shtëpisë - dhe pothuajse të gjithë kanë një aparat fotografik. Pothuajse çdo rast mund të shpjegohet, thotë ajo.

“Është në të vërtetë mjaft normale që kamerat të kapin grimcat e pluhurit,” thotë ajo, të cilat mund të duken si rruaza të ndezura në regjistrime. “Për shkak të mënyrës se si media e portretizon rruzullin në TV ,si energji shpirtërore dhe fantazma, njerëzit priren të kapin armët.”

Hayes vuri re se pasi seriali për dukuritë paranormale të SHBA-së “Ghost Adventures” dilte në transmetim, ai do të merrte një sërë telefonatash mëngjesin e ardhshëm – më parë ato ishin të shpërndara gjatë javës – dhe gjërat për të cilat njerëzit ankoheshin shpesh ishin gjëra që kishin qenë në atë shfaqje.

 "Gjatë katër ose pesë serive të fundit, ata kanë kaluar në fenomene më të errëta, duke ndjekur demonët dhe telefonatat përshtateshin me këtë," thotë Hayes. "Në përgjithësi, raportet demonike  ishin ndoshta një në çdo dy vjet, por befas po marrim dhjetëra njoftime."

Ne bëjmë, thotë French, përfundimet më të pabesueshme – dhe të paprovuara – për të shpjeguar fenomene të pashpjegueshme.

Në rastin e parjes së UFO-ve, thotë ai, "ne shumë shpejt kalojmë nga diçka që nuk e dimë se çfarë është lart në qiell në ET dhe është një kërcim i madhues".

Kur "përplasjet" e UFO-ve - ka shuma të raportuara - filluan të ndodhin fillimisht në fund të viteve 40 dhe në fillim të viteve 50, njerëzit nuk bënë të njëjtën lidhje të menjëhershme.

“Nëse shikoni të dhënat e sondazhit të opinionit nga ajo epokë, nocioni se kjo ishte diçka jashtëtokësore nuk ishte aspak pjesë e ndërgjegjes publike,” thotë French.

Duke parë diçka të pazakontë në qiell, “shqetësimi kryesor ishte se ishin sovjetikët që testonin teknologjinë sekrete ushtarake. Ky ishte kulmi i luftës së ftohtë dhe shkalla në të cilën njerëzit po e projektonin frikën e tyre për Rusinë.”