“Si në tenis, kombëtarja e Zvicrës humbi 6-1 ndaj Portugalisë. Ku ishte Xhaka? Njeriu që pretendon të jetë lider dhe është më i zhurmshmi, por nuk pati asnjë ndikim në lojë, në momentin më të rëndësishëm?

Kombëtarja e Zvicrës zakonisht ishte një hap ose më shumë e vonuar ndaj Portugalisë. Ajo humbi duelet në mesfushë dhe vështirë se arriti diçka konstruktive në daljen përpara. Mbi të gjitha, ajo luftoi në mbrojtje (pa sukses) për ekuilibër.

Pse trajneri Murat Yakin bëri pa Nico Elvedi në qendër të mbrojtjes dhe në vend të kësaj u mbështet te Fabian Schär, ky mbetet sekreti i tij… Kundërshtari i tij Fernando Santos, nga ana tjetër, bëri gjithçka siç duhej. Për herë të parë në një Botëror apo Europian, që nga viti 2008, ai la në stol Cristiano Ronaldon dhe kështu vuri në përgjegjësi lojtarët e tjerë. Plani funksionoi në mënyrë perfekte.

Portugalia vrapoi, Portugalia luajti, Portugalia shënoi. Pas 17 minutash, Gonçalo Ramos, lojtari që zëvendësoi si titullar Ronaldon, shënoi për 1-0 dhe në minutën e 33-të, Pepe realizoi me kokë për 2- 0. Zviceranët nuk kishin mundur të krijonin një shans të vlefshëm deri në atë moment.

Dhe menjëherë pas pushimit, Ramos (51’) shuajti çdo shpresë te Zvicrës. Pjesa tjetër është fakultative (nga këndvështrimi portugez) dhe e detyrueshme (për zviceranët). Mbetet dyshimi se diskutimet për kapitenin Xhaka pas ndeshjes kundër Serbisë kushtuan më shumë energji dhe substancë sesa do të pranohej.

Konkluzioni im i shkurtër: Zvicra e ka përmbushur objektivin në Kupën e Botës. Jo më pak, por padyshim jo më shumë. Dhe njoftimi i Granit Xhakës “duam të bëhemi kampionë bote”, pas dy javësh e gjysmë në Botëror tingëllon si një dëshirë paksa e humbur për Krishtlindje. Tani duhet t’i shlyej borxhet e mia dhe t’i dërgoj një shishe verë redaktorit të nderuar të ‘Tages-Anzeiger’. Për të mira!”