Zvicra është konsideruar prej kohësh një nga vendet më neutrale në botë, duke u përpjekur gjithmonë të shmangë luftën. Megjithatë, kjo rezistencë ndaj konfliktit nuk do të thotë se qeveria dhe ushtria e saj nuk ishin përgatitur ndonjëherë për situata potencialisht katastrofike.

Zvicra ndan një kufi me Gjermaninë, Italinë, Francën, Austrinë dhe Lihtenshtajnin. Gjatë Luftës së Ftohtë, vendi ishte i shqetësuar se qytetarët e tij do të ishin në rrezik të madh  për shkak të bombave bërthamore.

Si rezultat, qeveria dhe ushtria hartuan një plan për të siguruar që të gjithë do të ishin të sigurt nëse do të ndodhte një ngjarje e tillë. Në vitin 1978, u miratua një ligj që kërkonte që ndërtesat e reja të kishin një strehë për bomba dhe Zvicra tani ka shumë prej tyre.

Nëse do të kishte një katastrofë bërthamore, ka hapësirë ​​të mjaftueshme strehimi për 8.77 milionë qytetarët e saj. Zvicra ka qëndruar neutrale që nga nënshkrimi i Traktatit të Parisit në 1815, por ajo ka disa avantazhe që funksionojnë në favor të vendit.

Kjo përfshin Alpet Zvicerane, ku ata planifikonin të përfshiheshin në luftë guerile në një zonë të krijuar natyrshëm për ta bërë një pushtim të pabesë për çdo forcë kundërshtare. Ajo ka gjithashtu shërbimin e detyrueshëm ushtarak, duke kërkuar që të gjithë shtetasit meshkuj të hyjnë në shërbim pasi të mbushin moshën madhore.

Vendi, megjithatë, ndërmori një hap tjetër për ta bërë veten gati të pathyeshëm. Siç shkruan autori Geoff Manaugh: “Për të ndërprerë funksionimin e urave, tuneleve, autostradave, hekurudhave, Zvicra ka vendosur tre mijë pika të shkatërrimit.

Kjo praktikë filloi në vitet 1800 dhe u rrit gjatë Luftës së Dytë Botërore. Ideja ishte nëse Zvicra do të pushtohej, qytetarët e vendit mund të fshiheshin lehtësisht në bunkerë nëntokësorë dhe aftësia për të shkatërruar urat dhe tunelet do ta bënte të vështirë për një kundërshtar armik të përparonte.

Përveç dinamitit të vendosur poshtë urave dhe tuneleve, Zvicra kishte disa truke të tjera. Pasi u shkatërruan urat dhe tunelet, forcat armike mund të kenë kërkuar të rindërtojnë strukturat. Zviceranët u përgatitën për këtë duke fshehur artilerinë nën tokë, në përpjekje për t’i penguar.

Në vitin 1984, John McPhee shkroi një libër për mbrojtjen zvicerane, të titulluar La Place de la Concorde Suisse. Autori fitues i çmimit Pulitzer theksoi se inxhinierët që punonin në këto projekte ishin gjithashtu anëtarë të ushtrisë zvicerane.

Si të tillë, kur bënin planet e tyre, ata po e bënin këtë në role të dyfishta.

Ushtarët gjithashtu luajtën një rol në mbrojtje

Përgjatë fshatit zviceran mund të gjeni shtëpi të bukura. Në vitet 1970 dhe 1980, shumë nga këto rezidenca ishin qëllimisht të pabanuara për të lejuar ushtrinë t’i ngarkonte ato me armë dhe municione. Nëse trupat do të gjendeshin ndonjëherë pa furnizime, një nga këto shtëpi do të ishte afër.

Ushtarët do të vendoseshin gjithashtu në bunkerë në të gjithë zonën. Ndërsa disa prej tyre ishin ndërtuar në shtëpi të rreme, të tjera ishin në shpella. Siç shpjegon reporterja Anneka Borken, “Edhe pse bunkerët duhej të mashtronin vetëm në një distancë minimale prej 20 metrash, ata pikturuan grila realiste të dritareve, krijuan imitime të përsosura të drurit dhe madje morën në konsideratë pozicionin e diellit.”

Gjërat kanë ndryshuar me kalimin e viteve

Me përfundimin e Luftës së Ftohtë pak më shumë se 30 vite më parë, Zvicra nuk ka vazhduar të praktikojë ketë lloj mbrojtjesh. Shumë prej strehimoreve nëntokësore mbeten ende, por me kalimin e kohës pajisjet shkatërruese të vendosura nën ura dhe tunele janë hequr gradualisht.